Retencja
Chociaż po zakończeniu leczenia ortodontycznego zęby znajdują się we właściwym miejscu mają skłonność do przemieszczania się.
Czym jest retencja?
Jest to postępowanie mające na celu utrzymanie efektu leczenia ortodontycznego, zapobiega naturalnemu procesowi przemieszczania się zębów pod wpływem mięśni policzków, warg i języka. Niezależnie od tego na jaki aparat ortodontyczny zdecyduje się Pacjent (aparat stały lub Invisalign) postępowanie retencyjne przebiega tak samo. Czas leczenia retencyjnego zależy od rodzaju i stopnia nasilenia wady zgryzu, stanu przyzębia, wieku Pacjenta, obecności zębów mądrości. Zazwyczaj trwa przez całe życie Pacjenta.
Rodzaje aparatów retencyjnych
Aparat retencyjny ruchomy
Jest to cienka przezroczysta nakładka obejmująca wszystkie zęby. Czas noszenia retainera określa lekarz. Zazwyczaj przez pierwsze 3 miesiące po zdjęciu aparatu retainer noszony jest ok. 22 godzin na dobę, następnie z każdym kolejnym miesiącem o 1 godzinę krócej. Po roku od zakończenia leczenia aparat retencyjny zakładany jest już tylko na noc, a 2-3 lata po leczeniu na 2 noce w tygodniu.
Aparat retencyjny stały
Polega na przymocowaniu do powierzchni wewnętrznej (językowej) zębów siekaczy i kłów metalowego drutu. Jest on mocowany przy pomocy materiału kompozytowego, takiego jak przy plombowaniu zębów. Aparat jest niewidoczny, ale trudniejsze jest czyszczenie i nitkowanie zębów.
Rodzaj aparatu retencyjnego i sposób użytkowania dobiera lekarz ortodonta.
Zazwyczaj wykonuje się ruchome aparaty retencyjne, czasami dolne zęby stabilizowane są aparatem stałym.
Zgubienie lub zniszczenie aparatu retencyjnego powinno być zgłoszone niezwłocznie lekarzowi celem wykonania nowego aparatu.
Przetarcie ruchomego aparatu retencyjnego jest skutkiem nocnego bruksizmu (zgrzytania zębami). Wymaga wykonania tzw. szyny relaksacyjnej w miejsce aparatu retencyjnego (różni się przede wszystkim grubością materiału).